آقای دکتر احمدی نژاد کجا آبروی مومنی را برده اید؟
وقتی از تریبون های مختلف صدای انتقادات از احمدی نژاد بلند می شود و طرفداران سابق و صاحبان تریبون هم هر کدام انتقادی از وی می کنند و مطلبی علیه وی می گویند ، این شعر ناصرو خسرو به ذهن ها می آید که :«عیسی به رهی دید یکی کشته فتاده ،حیران شد و بگرفت به دندان سر انگشت.گفتا که را کشتی تا کشته شدی زار ، که باز او را بکشد آنکه ترا کشت»! آقای رئیس جمهور کجا آبروی مومنی را برده ای؟
کشور همچنان در تعطیلات نوروزی به سر می برد و به تدریج صاحبان تریبون های مختلف به ابعاد مختلف سخنرانی رهبر انقلاب در مشهدمقدس می پردازند. نخستین سخنرانی عمومی پس از بیانات رهبر انقلاب در مشهد خطبه های نماز جمعه تهران است. خطبه هایی که همانند آخرین نماز جمعه سال گذشته، فرصتی برای انتقاد از محمود احمدی نژاد و همکاران وی بود. اما این نویت به جای آیت الله جنتی، این حجت الاسلام سید احمد خاتمی بود که سکانداری انتقاد از رئیس جمهور در خطبه های نماز جمعه را عهده دار بود.
اگر هفته گذشته آیت الله جنتی، پیام رئیس جمهور برای درگذشت چاوز را مورد انتقاد قرار داد، این نوبت حجت الاسلام سید احمد خاتمی، موضوع برگزاری 2500 جشن نوروزی و هزینه های زیاد این جشن ها را مورد انتقاد قرار داد . وی همچنین اعلام کرد که هیچ یک از سران قوا حق ندارند که به نفع کاندیدایی در انتخابات تبلیغ کنند. این واژه حق ندارند مشخص نیست قانون است یا نظر حجت الاسلام خاتمی. اما به هر حال منظور وی کاملا مشخص بود. در میان سران قوه این احمدی نژاد است که شایع شده به دنبال تبلیغ برای گزینه مورد نظر خود در انتخابات ریاست جمهوری است.
اوج گرفتن انتقادات علیه رئیس جمهور در روزها و ماه های اخیر ، در اواخر سال گذشته نویسنده ای را مجبور کرد که بنویسد حال باید از آقای دکتر احمدی نژاد پرسید که کجا آبروی مؤمنی را برده اید که اینجور در روزهای پایانی خدمت شما چوب حراج به آبروی شما زده اند و هر کس از راه می رسد به نیّت قربت حرفی و سخنی و ناسزائی نثار شما میکند!
موسی قربانی در این باره ادامه می دهد که این رفتارها و آبرو ریزی ها نمی تواند واکنش طبیعی یک رفتار ساده هرچند نادرست باشد بلکه این چوب خداست که صدا ندارد و تنها در مقام دفاع از مؤمن و تقاصّ آبروی ریخته مؤمن یا مؤمنین مورد استفاثه قرار میگیرد.
به هر حال این هم تفسیری است از اوج گیری انتقادات مختلف از محمود احمدی نژاد. طبیعتا انتقاداتی که جنبه فنی و کارشناسی دارد و عملکرد مدیریتی و اجرایی رئیس جمهور را نقد می کند احتمالا از دایره شمول این تفسیر خارج است.
اما پس از منتفی شدن طرح سئوال از رئیس جمهور در سال گذشته با اشاره رهبر انقلاب، عده ای برخی نمایندگان را بی بصیرتی متهم کردند که نتوانسته اند نظر رهبر انقلاب را کشف کنند. این موضوع همان زمان با گفت و گوهایی دنبال شد و بحث هایی جدی در این باره شکل گرفت . بحث هایی که اگر چه همواره حاوی تهمت هایی طرفینی بوده است ، اما آنقدر جدی است که برخی سیاستمداران به بحث بیشتر در این باره و شفاف کردن مواضع با توجه به سوابق و تجربیات گذشته همواره تمایل نشان می دهند.
احمد توکلی که از همان مجلس اول سابقه نمایندگی مجلس را داشته است ، از زمره افرادی است که مایل است در این باره نظرش را صریح بگوید. وی اخیرا در این باره توضیحاتی بیشتری داده است و حتی یک تجربه مشابه از زمان ریاست جمهوری آیت الله خامنه ای در دوران حیات امام را ذکر کرده است.
وی درباره اتهام بی بصیرتی برخی نمایندگان که متهم هم شده اند نمی توانند نظر رهبر انقلاب را کشف کنند، نوشته است:
من اين جور تعبير ها را قبول ندارم كه اگر نماينده اي به نظرش رسيد كه فعل الف وظیفه است و انجام داد يك عده اي بگويند كه تو بي بصيرت هستي. بالاخره وظيفه نمايندگي تشخيص مصاديق است و چون نظرات متفاوت است و اطلاعات افراد هم همگن نيست اختلاف نظر هم در مجلس طبيعي است.
با رهبري هم ممكن است نماينده اختلاف نظر پيدا كند. در حوزه نظر تنها استدلال است كه مي تواند دخالت كند و نظر را تغيير دهد. در حوزه عمل است كه گاهي دستور صادر مي شود و ما بر اساس شرع و قانون و عقل بايد حاكميت يك نفر را قبول داشته باشيم. گاهي در يك موضوع مجلس دو نوع نظر دارد. اگر رهبري يكي از نمايندگان مجلس بود يا بخواهد نظري داشته باشد حتما نمي تواند با هر دو نظر موافق باشد و همواره با يكي از اين نظر ها موافق است. اينجا مجلس بايد چه كار كند؟ مي تواند كارش را انجام ندهد؟ بنابراين مجلس بايد كارش را براساس نظر خودش انجام بدهد. خود رهبري پارسال در كرمانشاه فرمودند كه مجلس و دولت بايد به وظايف خودشان عمل كنند. يك وقتي ممكن است مصلحت بزرگتري لطمه ببيند كه اينجا ايشان دخالت مي كنند.
حتي اگر كشف كرده باشند و باز دليلي بر صحت نظر خودشان داشته باشند شرعا وظيفه دارند كه به نظر خودشان عمل كنند و اگر دليلي بر صحت نظر خودشان نداشته باشند بايد از نظر مستدل که شاید نظر رهبری یا هر صاحب نظر دیگری باشد تبعيت كنند.
وی سپس به ذکر خاطره ای مشابه از زمان ریاست جمهوری رهبر انقلاب در زمان حیات حضرت امام(ره) می پردازد و معتقد است که در آن زمان هم رهبر انقلاب در عین اینکه دستور امام را اطاعت کردند ، اما در عین حال با امام در این زمینه اختلاف نظر داشتند :
خود رهبري وقتي در دور دوم رياست جمهوري شان قبل از اينكه دور دوم برسد رفتند خدمت حضرت امام (ره) و گفتند من نامزد نمي شوم– اين را خودشان برای بنده و آقای پرورش تعريف كردند و همه هم از آن مطلع هستند – حضرت امام(ره) فرمودند چرا؟ ايشان گفتند كه شما به نخست وزيري آقاي موسوي اصرار داريد و من هم معرفي ايشان را خلاف شرع مي دانم. امام(ره) فرمودند كه شما نامزد شويد و اگر مردم به شما راي دادند هر كسي را به مجلس معرفي كنيد و مجلس به او راي دهد، من از او پشتيباني مي كنم.
ايشان هم عيد رفتند مشهد و در مراسم عمومي سخنراني كردند و به اتكاي قول حضرت امام (ره) گفتند كه من نامزد مي شوم و نخست وزير را عوض مي كنم. ايشان راي آورد اما نمايندگان طرفدار آقاي موسوي نامه نوشتند به حضرت امام(ره) و برخی فرماندهان دفاع مقدس هم خدمت ايشان رسيدند و عرض كردند كه تغيير نخست وزير به جنگ صدمه مي زند و امام (ره) نظرشان عوض شد. باز امام هم كه نظرشان را به مجلس نوشتند گفتند كه نمايندگان خودشان مي دانند و حکم نکردند.
۹۹ نفر مخالفت كردند با حضرت امام(ره) اما امام از اين ۹۹ نفر دفاع كرد و گفت اينها به وظيفه شان عمل كردند. آنها هم كه راي دادند به وظيفه شان عمل كردند. حالا همه كمك كنيد كه نخست وزير خوب عمل كند. بعد هم آقا اعلام كردند كه من در معرفي نخست وزير طوري حرف مي زنم كه همه بدانند كه ايشان نخست وزير امام(ره) هستند و نخست وزير من نيستند. پس نظري خلاف نظر ولي فقيه داشتن هيچ ايرادي ندارد مگر آدم خودش مطمئن باشد كه نظرش اشتباه است و لجاجت كند كه اين ديگر بي ديني و بي تقوايي است.
کشور در تعطیلات نوروزی است و پس از طی کردن یک دوره نسبتا طولانی تعطیلات، دوره ای پر از هیجان و شور سیاسی برای انتخابات ریاست جمهوری در کشور ایجاد خواهد شد. تا پایان تعطیلات فضای سیاسی بیشتر میل به رجوع به گذشته و واکاوی جریانات سال پیش را دارد.
تاریخ درج خبر :
